Menu

Inloggen vrijwilligers UVV

Vul onderstaande gegevens in om in te loggen bij UVV.

Wachtwoord vergeten?
Ben je vrijwilliger bij UVV en heb je nog geen wachtwoord? Registreer je hier.

Ze brengt een stukje geluk

Myrthe, Bezoekmaatje bij UVV
Eerst vertelt Myrthe (22) over mevrouw Buijs (77). Lees daaronder vooral ook wat Myrthe voor mevrouw Buijs betekent. Tip: pak de tissues er maar vast bij.

Myrthe over mevrouw Buijs

Toen Myrthe, die afstudeert in Gezondheidswetenschappen, zich aanmeldde bij UVV hoopte ze op een bezoekmaatje uit Kralingen. Lekker vlakbij, zodat de drempel niet zo hoog zou zijn. Maar toen zag ze het bericht van mevrouw Buijs, die iets verder woont. “Dat bericht was zo lief en aandoenlijk; daar kon ik helemaal geen nee tegen zeggen!”

Lekker lunchen
Normaal gesproken gaat Myrthe eens per week langs bij mevrouw Buijs. Lekker samen lunchen, met een wijntje, verse jus of gemberthee met munt. “Dat laatste haalt ze speciaal voor mij, omdat ik dat zo lekker vind. De tijd vliegt altijd voorbij. Soms denk ik ineens: o wow, het is al vier uur later! Mijn huisgenoten vragen ook altijd: ‘Wat doe je zo lang bij die vrouw?’ We hebben het over koken, eten of vroeger. Over haar man, die is overleden, of over mijn leven. Ik woon in een huis met vijftien meiden, dus ik maak heel wat mee. Zij vindt het heel leuk om daarover te horen.”

Kleine dingetjes
Toen duidelijk werd dat ze elkaar door de coronamaatregelen voorlopig niet kunnen zien, was dat moeilijk. Myrthe: “Ik belde haar gelijk om te zeggen dat ik absoluut contact wil houden, want ik vind het zelf ook ontzettend leuk om met haar te bellen en te appen. Ik haal er veel energie en liefde uit. Ik merk dat ik iets kan toevoegen aan haar leven, en zij aan het mijne. We kunnen veel met elkaar delen. Ik zei ook meteen dat ik niet wil dat ze nog naar de supermarkt gaat. Voor mij is het zo’n kleine moeite om even boodschappen voor haar te doen. Het zijn kleine dingetjes, maar ik weet dat zij daar zo van kan genieten. Net als wanneer je even zwaait voor het raam als je het afgeeft. Dat je elkaar toch heel even ziet. Ik moet wel echt aan haar denken, in deze tijd.”



Deze selfie maakten ze toen Myrthe net terug was van een paar maanden Tanzania.

Mevrouw Buijs over Myrthe

Na het gesprek met Myrthe bellen we met mevrouw Buijs. “Het is een toppertje,” begint ze. “Echt een engel. Het is net – ik mag het niet zeggen – alsof het een dochter is. We lachen veel en zijn heel open met elkaar. Ik word door haar ook iets wijzer. Als je zelf geen kinderen hebt staat er toch iets stil. En als je dan zo’n jong persoon krijgt, dan ga je toch een beetje mee met de dingen. Ik word er zelf jong van. Want als je met vijf oude dames zit, waar denk je dat ze het over hebben? Over pijn in d’r hoofd. Door zo’n jongedame sta je een beetje positief in het leven. Ja, het is echt gezellig. Ik ben er eigenlijk van opgeknapt. Ik voel me ineens een heel ander mens.”

Een stukje geluk
“Met Valentijnsdag kwam ze met een bos rozen aan en met een hart van chocola. Nou, ik zal u vertellen: ik ben 77 jaar, maar dit heb ik in mijn leven nog niet meegemaakt. Je bent verbaasd gewoon. Van: wat overkomt me eigenlijk? Ik heb altijd veel mensen geholpen, ook ouderen, en altijd vrijwillig. Zo hoort het toch? En nu krijg ik toch iets terug van wat ik altijd gedaan heb voor anderen. Ik krijg een stukje geluk. Ik vertel wel eens aan vriendinnen over Myrthe. Daar zit ik dan vol van. Die zeggen soms dat het vast over is als ze afgestudeerd is. Nou, dat moet ik niet hoor, dat negatieve. Ik weet zeker: zij laat mij nooit los. Daar komt geen knoop tussen. Ja, of ik moet mijn ogen sluiten, maar dan wacht ik in de hemel op haar. Ik heb alleen geen sapje boven, en geen theetje, haha!”

Beetje mee op reis
“Toen Myrthe een paar maanden naar Tanzania ging voor school stuurde ze iedere week foto’s van wat ze allemaal aan het doen was. Zo was ik ook een beetje op reis. Toen ze terugkwam nam ze een steentje voor me mee. Het kan zo klein zijn, maar zo veel betekenen. Ik doe het altijd in mijn zak als ik naar buiten ga. Ze is altijd bij me.”

Foto in de slaapkamer
“Ik mis ze nu ook hè, natuurlijk. In het begin wisten we nog niet dat het zo erg was. Ik zei meteen: ‘Nee kind, geen risico. Dat wil ik niet. Voor jou niet en voor mij niet.’ Zij heeft nog haar hele leven voor zich. Maar we appen en bellen, en ik heb een foto met haar in mijn slaapkamer staan. Ik zeg: ‘Ik zie jou iedere ochtend. Daar word ik gelijk vrolijk van.’ Ze heeft zo’n leuke lach over d’r. En we zijn allebei Steenbok. Maar we botsen niet hoor; wel twee hoorns, maar we gaan niet vechten!”

Verwennerij
“Ik denk soms: dat ik dít nog een poosje mee mag maken… Ik zou wel honderd willen worden! Dat ik ze zie trouwen en kinderen zie krijgen. Het is echt een lieverdje. Laatst kwam ze asperges en aardbeien brengen, en broodjes – had ze meegenomen toen ze bij haar ouders in Brabant was. Ik word verwend hoor! Die moeder is ook zo lief… Myrthe belde laatst: ‘Mevrouw Buijs, wat bent u aan het doen?’ Ik zeg: ‘Ik ben ondeugend geweest, ben even boodschappen gaan doen.’ ‘Niet doen!’, zegt ze. ‘M’n moeder is onderweg met twee tassen vol!’”

Fijne kinderen
“Ik heb ook tegen Myrthes moeder gezegd: ‘Wat heeft u fijne kinderen!’ Vorige keer ging de telefoon: ‘Mevrouw Buijs, kijk eens door het raam.’ Kwam ze met d’r broer aanlopen, met de Libelle en boekjes om te puzzelen. ‘Je broer is wel een leuke jongen’, zei ik. ‘’t Is jammer dat ik al zo oud ben!’”

Ken jij een oudere die ook een telefoonmaatje zou willen? Neem dan contact op via info@uvvrotterdam.nl of 010-4130877. Zelf iemand blij maken? Schrijf iets liefs op een kaartje en doe mee aan de brievenbusactie van UVV. Dan zorgen zij dat jouw boodschap bij een Rotterdamse oudere terechtkomt.

Interview en foto: indebuurt.nl/rotterdam

Meld je nu aan voor onze nieuwsbrief