Dit jaar mag UVV twee vrijwilligers feliciteren met een bijzonder jubileum. Ton is dit jaar 20 jaar en Rianne 30 jaar vrijwilliger bij UVV.
Even voorstellen
Rianne Kruithof-Wieling (88) is geboren in Friesland, en toen zij 19 was, is ze met haar gezin naar Rotterdam verhuisd. Rianne heeft 22 jaar in de thuiszorg gewerkt en heeft daarnaast vrijwilligerswerk gedaan in het Oogziekenhuis. Rianne is een bezige bij. Ze heeft een druk sociaal leven, kookt samen met, en voor haar buren en brengt veel tijd door met vrienden en klein- en achterkleinkinderen. Ook zet zij zich actief in voor haar kerk en zat tot voor kort in een koor. Op dit moment is ze vrijwilliger voor het project Bibliotheek aan Huis en brengt bibliotheekboeken langs bij een leesgrage buurvrouw.
Ton Vermeulen (77) is een echte Rotterdammer. Geboren en getogen in Bloemhof en inmiddels woont hij met veel plezier in Ridderkerk. Hij heeft in zijn werkend leven veel verschillende banen gehad. Bij een goudsmid, als magazijnmedewerker bij een schoonmaakbedrijf en uiteindelijk 45 jaar bij een banketbakker, veelal in de nachtdienst. Daarnaast doet Ton al jaren vrijwilligerswerk bij UVV, onder andere als vrijwilliger voor het project Ziekenhuisbegeleiding.
Hoe zijn jullie destijds bij UVV terecht gekomen?
Rianne: ‘Nadat mijn man vroeg overleed, kwam er een tijd dat ik dacht: ik wil weer bezig zijn en in contact komen met mensen. Ik las een advertentie in de krant van UVV en ben aan de slag gegaan bij het Oogziekenhuis.’
Ton: ‘Omdat ik nachtdiensten werkte, had ik overdag tijd om vrijwilligerswerk te doen. Mijn broer kwam met het idee: omdat ik toch wat eenzaam was, is vrijwilligerswerk een goede manier om in contact te komen met mensen, vond hij.’
Vrijwilligerswerk door de jaren heen
Rianne: ‘Vanaf 1995 ben ik actief geweest in het Oogziekenhuis. Mijn taken zijn heel uiteenlopend geweest door de jaren. Het langst werkte ik achter de balie samen met een collega en vertelde mensen waar ze moesten zijn. In eerste instantie hadden we grote vellen papier waar alles op stond, later werden het computers. Daar moest ik wel even aan wennen. Op een gegeven moment werd gevraagd of er ook iemand naar boven wilde, de afdeling op. Dat heb ik toen gedaan en dat beviel goed. Ik hielp het verplegend personeel en zo had ik toch meer contact met de mensen. Als mensen voor behandeling verplaatst moesten worden, dan bracht ik hen met de rolstoel of bed erheen.’ Het leukst vond ze de afwisseling van mensen: ‘Je treft mensen in goede en slechte tijden. De praatjes zijn daarom juist zo belangrijk voor mensen en je hoort daardoor zoveel soorten, bijzondere verhalen.’
Op de vraag of ze het vrijwilligerswerk in het Oogziekenhuis soms mist zegt ze grappend: ‘Nee hoor, ik mis het niet. Op een gegeven moment is het klaar, mensen moeten niet denken “wat doet die oude dame hier”’.
Rianne heeft zelfs een lintje gekregen van Aboutaleb voor haar inzet. Haar kinderen en kleinkinderen hadden haar als verrassing meegenomen. ‘Ik dacht dat we zouden gaan wandelen, dus ik had sportieve kleding aan. Toen vroegen mijn kinderen of ik toch iets netters aan kon trekken.’
Rianne heeft zich 30 jaar als vrijwilliger ingezet bij het Oogziekenhuis. In januari dit jaar is ze gestopt en heeft feestelijk afscheid genomen. ‘Alle artsen zijn langs geweest'. Ook de verpleging en mensen van het bestuur waren aanwezig. Rianne is momenteel nog steeds vrijwilliger bij UVV voor Bibliotheek aan Huis.
Ton deed vrijwilligerswerk voor het project ziekenhuisbegeleiding en heeft zeker 80 keer iemand geholpen om mee naar een arts of ziekenhuis te gaan. ‘Ik haalde de mensen thuis op en dacht ook mee: ik vroeg of ze de juiste spullen bij zich hadden. Je geeft de mensen ook steun, een luisterend oor.’ Ook was hij altijd goed voorbereid: ‘De dag voorafgaand aan de afspraak bekeek ik al de route, zodat ik zeker op tijd zou zijn.’ Vaak bracht Ton iemand naar het ziekenhuis, soms eenmalig, soms vaker. Ook heeft hij weleens een slechtziende dame naar de overkant van haar straat begeleid, naar de tandarts.
Daarnaast heeft Ton jaren vrijwilligerswerk gedaan bij Laurens Dorpsveld. Samen met een groepje bewoners ging hij op stap, bijvoorbeeld naar de kinderboerderij. Omdat Ton inmiddels zelf ook wat minder mobiel is, is hij gestopt met het begeleiden van groepen bij Dorpsveld en met de ziekenhuisbegeleiding. Ton gaat nog wel elke week langs bij een oudere dame om met haar gezellig te rummikubben en een boterham te eten.
Het geheim van een goede vrijwilliger
Rianne: ‘je moet goed kunnen luisteren. Mensen vertellen hele persoonlijke verhalen en soms is dat ook hetgene wat je voor ze kan betekenen, dat je even luistert.’
Ook Ton heeft hier dezelfde gedachten over: ‘Je moet geduld hebben. Mensen willen vertellen en van alles delen. Ook is het belangrijk dat je verantwoordelijk bent. Je helpt toch kwetsbare mensen.’
Even voorstellen
Rianne Kruithof-Wieling (88) is geboren in Friesland, en toen zij 19 was, is ze met haar gezin naar Rotterdam verhuisd. Rianne heeft 22 jaar in de thuiszorg gewerkt en heeft daarnaast vrijwilligerswerk gedaan in het Oogziekenhuis. Rianne is een bezige bij. Ze heeft een druk sociaal leven, kookt samen met, en voor haar buren en brengt veel tijd door met vrienden en klein- en achterkleinkinderen. Ook zet zij zich actief in voor haar kerk en zat tot voor kort in een koor. Op dit moment is ze vrijwilliger voor het project Bibliotheek aan Huis en brengt bibliotheekboeken langs bij een leesgrage buurvrouw.
Ton Vermeulen (77) is een echte Rotterdammer. Geboren en getogen in Bloemhof en inmiddels woont hij met veel plezier in Ridderkerk. Hij heeft in zijn werkend leven veel verschillende banen gehad. Bij een goudsmid, als magazijnmedewerker bij een schoonmaakbedrijf en uiteindelijk 45 jaar bij een banketbakker, veelal in de nachtdienst. Daarnaast doet Ton al jaren vrijwilligerswerk bij UVV, onder andere als vrijwilliger voor het project Ziekenhuisbegeleiding.
Hoe zijn jullie destijds bij UVV terecht gekomen?
Rianne: ‘Nadat mijn man vroeg overleed, kwam er een tijd dat ik dacht: ik wil weer bezig zijn en in contact komen met mensen. Ik las een advertentie in de krant van UVV en ben aan de slag gegaan bij het Oogziekenhuis.’
Ton: ‘Omdat ik nachtdiensten werkte, had ik overdag tijd om vrijwilligerswerk te doen. Mijn broer kwam met het idee: omdat ik toch wat eenzaam was, is vrijwilligerswerk een goede manier om in contact te komen met mensen, vond hij.’
Vrijwilligerswerk door de jaren heen
Rianne: ‘Vanaf 1995 ben ik actief geweest in het Oogziekenhuis. Mijn taken zijn heel uiteenlopend geweest door de jaren. Het langst werkte ik achter de balie samen met een collega en vertelde mensen waar ze moesten zijn. In eerste instantie hadden we grote vellen papier waar alles op stond, later werden het computers. Daar moest ik wel even aan wennen. Op een gegeven moment werd gevraagd of er ook iemand naar boven wilde, de afdeling op. Dat heb ik toen gedaan en dat beviel goed. Ik hielp het verplegend personeel en zo had ik toch meer contact met de mensen. Als mensen voor behandeling verplaatst moesten worden, dan bracht ik hen met de rolstoel of bed erheen.’ Het leukst vond ze de afwisseling van mensen: ‘Je treft mensen in goede en slechte tijden. De praatjes zijn daarom juist zo belangrijk voor mensen en je hoort daardoor zoveel soorten, bijzondere verhalen.’
Op de vraag of ze het vrijwilligerswerk in het Oogziekenhuis soms mist zegt ze grappend: ‘Nee hoor, ik mis het niet. Op een gegeven moment is het klaar, mensen moeten niet denken “wat doet die oude dame hier”’.
Rianne heeft zelfs een lintje gekregen van Aboutaleb voor haar inzet. Haar kinderen en kleinkinderen hadden haar als verrassing meegenomen. ‘Ik dacht dat we zouden gaan wandelen, dus ik had sportieve kleding aan. Toen vroegen mijn kinderen of ik toch iets netters aan kon trekken.’
Rianne heeft zich 30 jaar als vrijwilliger ingezet bij het Oogziekenhuis. In januari dit jaar is ze gestopt en heeft feestelijk afscheid genomen. ‘Alle artsen zijn langs geweest'. Ook de verpleging en mensen van het bestuur waren aanwezig. Rianne is momenteel nog steeds vrijwilliger bij UVV voor Bibliotheek aan Huis.
Ton deed vrijwilligerswerk voor het project ziekenhuisbegeleiding en heeft zeker 80 keer iemand geholpen om mee naar een arts of ziekenhuis te gaan. ‘Ik haalde de mensen thuis op en dacht ook mee: ik vroeg of ze de juiste spullen bij zich hadden. Je geeft de mensen ook steun, een luisterend oor.’ Ook was hij altijd goed voorbereid: ‘De dag voorafgaand aan de afspraak bekeek ik al de route, zodat ik zeker op tijd zou zijn.’ Vaak bracht Ton iemand naar het ziekenhuis, soms eenmalig, soms vaker. Ook heeft hij weleens een slechtziende dame naar de overkant van haar straat begeleid, naar de tandarts.
Daarnaast heeft Ton jaren vrijwilligerswerk gedaan bij Laurens Dorpsveld. Samen met een groepje bewoners ging hij op stap, bijvoorbeeld naar de kinderboerderij. Omdat Ton inmiddels zelf ook wat minder mobiel is, is hij gestopt met het begeleiden van groepen bij Dorpsveld en met de ziekenhuisbegeleiding. Ton gaat nog wel elke week langs bij een oudere dame om met haar gezellig te rummikubben en een boterham te eten.
Het geheim van een goede vrijwilliger
Rianne: ‘je moet goed kunnen luisteren. Mensen vertellen hele persoonlijke verhalen en soms is dat ook hetgene wat je voor ze kan betekenen, dat je even luistert.’
Ook Ton heeft hier dezelfde gedachten over: ‘Je moet geduld hebben. Mensen willen vertellen en van alles delen. Ook is het belangrijk dat je verantwoordelijk bent. Je helpt toch kwetsbare mensen.’