Menu

Inloggen vrijwilligers UVV

Vul onderstaande gegevens in om in te loggen bij UVV.

Wachtwoord vergeten?
Ben je vrijwilliger bij UVV en heb je nog geen wachtwoord? Registreer je hier.

Prachtig toch, zo’n levenslustige man van 91?

Wil, Bezoekmaatje bij UVV
Cor (91) en bezoekmaatje Wil (55) kennen elkaar nu ruim een half jaar. Na een paar keer afspreken, merkten zij dat ze echt met elkaar klikten, Cor: ‘Dat moest wel even groeien. Er komt toch een vreemde bij je thuis en in het begin zit je misschien een beetje met het leeftijdsverschil. Ik was een tijdje gestopt met schilderen en samen met Wil pak ik dit nu weer op. We zijn heel blij met elkaar!’

Cor vertelt dat hij graag meer contacten op wilde doen. Sinds het overlijden van zijn vrouw anderhalf jaar geleden, merkte hij dat hij op sommige momenten het contact met anderen mist. Zijn kinderen staan gelukkig altijd voor hem klaar, elke vrijdag komt zijn zoon en op maandag zijn dochter. Hij heeft erg fijn contact met zijn familie. Kortom, er wordt goed voor hem gezorgd. En voor tussendoor heeft hij nu ook Wil, die eens per twee weken langskomt. Cor: ‘Ik ben toch een eenling geworden. Er blijven dagen over in de week dat ik niemand om mij heen heb, soms zit je dan maar te malen. Na een tijdje kreeg ik van UVV bericht dat er iemand voor mij was gevonden – en daar zat Wil aan vast’ Wil reageert lachend: ‘Ja en daar moet je het nu maar mee doen hè?’

Wil heeft zijn leven lang al vrijwilligerswerk gedaan bij verschillende instanties. Ook is hij goochelaar van beroep, maar door corona lag alles sinds vorig jaar stil. Hij kon zich thuis best vermaken, maar dat leverde hem niet veel op. Wil: ‘Op een gegeven moment dacht ik, ik kan me beter nuttiger maken want ik mis ook gewoon gezelschap. Mijn vrouw werkt natuurlijk en mijn zoon gaat naar school. Ik wilde zelf ook wel wat meer leuke contacten opdoen.’

Kunstkoppel
De heren hebben elkaar behoorlijk gevonden door hun gezamenlijke interesse in kunst. Wil: ‘In het begin verliep het contact nog wat stroef. Ik praat snel, waardoor Cor mij niet altijd verstaat en ik stond daardoor erg vaak in de luisterstand. Cor heeft namelijk heel veel boeiende verhalen te vertellen over vroeger. Maar ik merkte ook dat Cor soms met zijn gedachten erg bleef hangen in de verdrietige momenten in zijn leven. Na een poosje heb ik daar doorheen weten te prikken door het vooral over wat anders te hebben en hem uit te dagen met het tekenen en schilderen. We hadden het natuurlijk al over andere, luchtige onderwerpen gehad. Over voetbal bijvoorbeeld. Maar ik wilde ook iets vinden waardoor we niet alleen maar hier zouden zitten en praten. Dat wilde ik doorbreken want dat is wel het leukst, voor ons allebei!’

Kunst houdt de heren samen bezig en zorgt er ook voor dat Cor even wordt afgeleid van zijn dagelijkse beslommeringen. Cor: ‘Ik vind kunst zo mooi, ik heb allemaal kunstboeken in de kast staan.’ Wil: ‘Ik liet hem mijn schetsboek met creaties zien van vroeger. Op jongere leeftijd tekende ik namelijk en ik kon dat best goed. Cor had al een half jaar niets meer gemaakt toen ik hier kwam. Nu ligt er elke keer een nieuw werk als ik hier kom! Dan zie ik hem weer glunderen. En ons contact zorgt er dus ook voor dat ik mij meer met kunst bezighoud.’ Cor vertelt dat hij al heel vroeg interesse had in tekenen: ‘Ik was op school de op een na beste in tekenen. Ik had tekenles en had een boekje waar ik van alles in optekende. Op een gegeven moment ben ik dit kwijtgeraakt, dat vond ik heel jammer. Toen ik op mijn achttiende verkering kreeg, kwamen er andere dingen in mijn leven en toen ben ik ermee gestopt. Totdat ik dit dus op latere leeftijd weer heb opgepakt, want als je alleen bent en geen hobby hebt, dan vereenzaam je toch. Ik ben op latere leeftijd ook nog vier jaar werkzaam geweest als suppoost bij de Kunsthal.’



Aan de slag
Cor’s woning hangt vol met allerlei zelfgemaakte creaties, hij heeft zelfs zijn eigen atelier met allerlei kleurrijke werken. Cor vertelt: ‘Als mijn kinderen langskomen, zeggen ze ook wel eens ‘Oh pa, mag ik die hebben?’ Voor mijn zoon heb ik een mooi oud schip gemaakt uit 1700. Hij was daar toch zo gelukkig mee, het hangt bij hem in de kamer.’ Als Wil bij Cor langskomt, neemt hij verschillende materialen mee waarmee ze aan de slag kunnen gaan en Cor heeft ook zo zijn eigen collectie teken- en schildergerei. Wil heeft bovendien instructieve boeken waarin wordt beschreven hoe je op een eenvoudige manier kunstwerken als bijvoorbeeld ‘De Schreeuw’ van Edvard Munch, zelf na kan maken. Wil: ‘Dan gaan we aan hetzelfde werk beginnen en kijken we waar we uitkomen. Soms zetten we drie strepen en dan zijn we zo aan het kletsen dat we niet heel ver komen en andere keren zijn we allebei stilletjes samen aan het werk.’

Veel meegemaakt
Pasgeleden is Cor helaas wat naars overkomen. Hij viel lelijk van zijn stoel en verloor zelfs tijdelijk het bewustzijn. Ter controle is hij door familie naar het ziekenhuis gebracht. Gelukkig heeft Cor er niets blijvends aan overgehouden, maar de schrik blijft er wel even inzitten. Wil: ‘En dat mag er ook zijn hè, de schrik en het verdriet dat je hier nog over hebt, dat zal misschien nog even blijven. Maar je merkt soms dat je er misschien wat in kan blijven hangen, ook als het gaat om de – vaak verdrietige en nare – verhalen over de oorlog. Als ik jou daar dan uithaal door het over wat anders te hebben, merk je dat je een stuk opvrolijkt. Daar doe ik het ook voor.’

Cor vertelt dat hij nog van de generatie is die de oorlog heeft meegemaakt. Hij vindt het belangrijk om het daar met anderen over te hebben en heeft een heel schrift vol met al zijn herinneringen, ook voor zijn kinderen. Cor: ‘Wij zijn gebombardeerd en mijn moeder heeft ons net op tijd uit bed gehaald.’ Wil vult aan: ‘Een kwartier daarna is daar precies in de slaapkamer, een bom gevallen. En dat is natuurlijk ook zó indringend.’ Cor: ‘Ik zie alles nog zo voor me, dat heeft zoveel impact gemaakt.’

Dat de band tussen de twee na verloop van tijd steeds sterker is geworden, is wel duidelijk: ‘Ik voel me na zo’n tijd afspreken ook steeds meer verbonden met Cor’, zegt Wil. ‘Toen dat met die stoel was gebeurd en Cor weer thuis was, zat ik er gewoon echt mee dat hij dan ineens weer zo alleen thuis was. Ik belde hem toen en hij maakte natuurlijk meteen een grapje dat ik rustig kon gaan slapen en dat alles oké was. Toen viel er wel echt een last van mij af.’

Afleiding
‘Af en toe heb je ook positieve afleiding nodig, hè Cor.’ Wil vertelt dat ze met mooi weer een paar keer een klein stukje zijn gaan wandelen en in de buurt op een bankje zijn gaan kletsen. Puur omdat ze toen even in een andere omgeving waren, waren de gespreksonderwerpen ook anders. Tegenover het bankje is namelijk een behangwinkel gevestigd. De heren hebben het toen een hele tijd gehad over wat voor sores de eigenaar van die winkel niet moet hebben; hoe die man nou van dat werk kan leven et cetera. De heren weten ook wel hoe het is om een eigen zaak te hebben en kunnen daar goed ervaringen over uitwisselen. Cor had jarenlang een fietsenwinkel en Wil heeft natuurlijk zijn goochelbedrijf.

Cor knikt bevestigend en vertelt: ‘Ik was al anderhalf jaar niet buiten geweest.’ Door een aandoening aan zijn ruggenwervel waarvoor hij uitbehandeld is, kan hij moeilijk zomaar op pad gaan: ‘Ik loop niet goed door mijn rugklachten, heb een rollator en een scootmobiel. Ik krijg elke week fysiotherapie. Maar wat er nou twee weken geleden is gebeurd met die stoel, daar zit ik wel mee. De volgende keren dat ik afspreek met Wil, hoop ik dat ik het verwerkt heb en dat we weer lekker gaan schilderen.’

Aan elkaar gewaagd
Wil vertelt dat ze een tijdje geleden nog een gesprek hadden over de winter die eraan komt en of ze elkaar dan nog zullen blijven zien. Wil: ‘Weet je nog wat je toen tegen mij zei?’ - ‘Nee, wat zei ik?’ ‘Nou of ik nog wel langs zou komen omdat het winter wordt en het misschien te glad is.’ Wil stelde Cor meteen gerust dat hij heus nog wel zou blijven komen. Dat vond Cor natuurlijk wel heel fijn om te horen: ‘Ik maakte me daar wel zorgen om. Met het voorjaar en de zomer kan je naar buiten, maar dat kan met kouder weer best moeilijk zijn.’ Cor voegt er nog aan toe: ‘Ik vind het heel fijn dat ik bij UVV aan de bel heb getrokken voor een bezoekmaatje. Dat wij elkaar misschien juist door deze corona-tijd zo getroffen hebben, is heel mooi. Wil is altijd zo enthousiast en vriendelijk. Dat is gewoon zijn karakter, en dat werkt heel goed samen met mij.’ Wil zegt grappend: ‘Daar moet ik hem van tevoren wel 25 euro voor betalen hoor, om dit te zeggen haha’.

De twee lachen wat af. Wil vertelt dat hetgeen dat hen bindt deels ook ligt aan het feit dat ook hij zo zijn tegenslagen heeft gehad in het leven. Hierdoor begrijpen ze elkaar. En dat ze nog steeds met veel plezier met elkaar afspreken, komt volgens Wil echt omdat er sprake is van een wisselwerking tussen hem en Cor: ‘We zijn aan elkaar gewaagd. Wij krijgen allebei energie van ons contact en leren van elkaar, daarom houden wij het met elkaar vol’, zegt hij lachend. ‘Zo’n zelfstandige man van 91 met nog zoveel levenslust, dat is toch prachtig?’

Meld je nu aan voor onze nieuwsbrief