Menu

Inloggen vrijwilligers UVV

Vul onderstaande gegevens in om in te loggen bij UVV.

Wachtwoord vergeten?
Ben je vrijwilliger bij UVV en heb je nog geen wachtwoord? Registreer je hier.

“Dementerenden ouderen hebben zoveel levenservaring, dat krijg je gegarandeerd terug!"

Joël (26), vrijwilliger bij Laurens Dorpsveld
“Als je jezelf wilt blijven ontwikkelen, zou ik het zeker aanraden vrijwilligerswerk met deze doelgroep te gaan doen.”

Tijdens dit interview spreken we Joël over zijn vrijwilligerswerk met dementerenden ouderen bij Laurens Dorpsveld. Hier op de foto met mevrouw Ma (82). Joël is 26 jaar en geboren en getogen in Rotterdam. Afkomstig uit Rotterdam-Zuid, maar woont nu in Gouderak. Hij is via Hogeschool InHolland bij Laurens terecht gekomen. In het eerste leerjaar van zijn hbo-opleiding Social Work zit namelijk het verplichte onderdeel Praktijkleren; een eerste ontmoeting met het werkveld door middel van een stage als vrijwilliger. Voor deze vrijwilligersstage viel zijn keuze op Laurens Dorpsveld.

Waar komt je interesse voor deze doelgroep vandaan?
“Ik heb een vakantiebaantje gehad bij een soortgelijke zorginstelling. Dit beviel mij wel. Contact met ouderen, mensen met levenservaring.  Zelf draag ik een stukje natuurlijk respect met mij mee, en dat werkte goed bij die mensen,” vertelt Joël.

En je vertelde dat je via je school bij Laurens Dorpsveld terecht bent gekomen. Vertel.
“Ik volg de opleiding Social Work, aan de Hogeschool InHolland. De keuze voor Social Work… Goede vraag. Het heeft ook te maken met dat vakantiebaantje, die ervaring die ik daar heb op gedaan. Daarnaast heb ik ook nog twee jaar als WMO-chauffeur gewerkt. Toen kwam ik ook met meerdere doelgroepen in aanraking, waaronder de ouderen. En dat was eigenlijk voor mij precies wat ik nodig had. Dat simpele, dat contact. Dat je echt met een klein praatje al iemand z’n dag kan maken. Of een glimlach op iemand z’n gezicht kan toveren, dat was het eigenlijk voor mij. En daar wil ik mij dieper in oriënteren. Hierdoor heb ik voor Social Work gekozen.”

Wat voor uitdagingen zitten er aan werken met ouderen?
“Het zijn en blijven toch mensen. Dus dat betekent wel dat het geen vast riedeltje moet zijn. Je moet wel echt proberen te connecten met de mens en de persoon. Dat is sowieso altijd een uitdaging. Met wie je ook spreekt, het is fijn als je de mensen echt leert kennen. Wij kregen ook een kleine profielschets van de bewoners op de afdeling. Zodat je je een beetje kan inlezen. Dan kan je dus ook een opstapje maken om een gesprek aan te knopen.”

Je krijgt dus een klein beetje achtergrondinformatie?
“Ja. En het is zelf natuurlijk ook wel aftasten. Dat heeft te maken met verschillende factoren. Je hebt te maken met een ziektebeeld binnen Laurens. Ik liep op de afdeling PG (psycho-geriatrie) mee. Daar zitten dementerende ouderen, in verschillende stadia. Ze verzorgen binnen Laurens een cursus dementie om daarmee om te gaan. Dat is wel heel erg fijn.”

Heb jij de cursus ook gevolgd?
“Heb ik ook gevolgd, ja,” antwoordt Joël. “Het is heel prettig dat je toch een beetje notie krijgt in welk stadium de cliënt eigenlijk is. We kregen ook een koppeling van specifieke voorbeelden aan specifieke cliënten. En dat was heel fijn, ook om te kunnen begrijpen wat de belevingswereld van deze mensen precies is.”

En wat is er nodig om een bijzondere oude dag te kunnen geven aan een oudere?
Joël denkt even na. “Bijzondere oude dag… Commitment. Hoe cliché dat ook klinkt. Kijk, je wilt zelf ook graag op een fijne manier oud worden. Ik relateer het zelf altijd aan mijn omgeving. Als mijn eigen opa of oma daar zit en ik ga daar op bezoek. Hoe zou ik ze dan aan willen treffen. Dus ik denk dat ik het wel heel erg dicht bij mezelf houdt.”

Wat denk jij dat het combineren van verschillende generaties op kan leveren? Dat je als jonge vrijwilliger met de oudere doelgroep aan de slag bent.
“Ik denk sowieso dat wij altijd van ouderen dingen kunnen leren, omdat die gewoon levenservaring hebben. Dus je leert met alle kleine handelingen. Met het bereiden van een maaltijd, of het uitserveren. Ik ben daar meerdere malen op aangesproken. Dat is leuk! Je moet daar wel voor openstaan. Omdat het direct is, echt Rotterdams. Je staat zelf nog in je kinderschoenen, zeker als student. Ik ben hier om te leren. Niet om het al te weten.”

Denk je dat dementie voor een hoge drempel kan zorgen om als vrijwilliger aan de slag te gaan met deze doelgroep? Omdat mensen juist geen idee hebben van wat ze kunnen verwachten?
“Nee, ik denk het niet. Het is uiteindelijk zo dat de persoonlijkheid veelal overeind blijft. Het kan zeker zo zijn dat je vaak hetzelfde gesprek voert, of vaak hetzelfde onderwerp aansnijdt. Maar het is puur. Zo’n persoon benadert jou iedere keer weer voor het eerst. Daar kun je juist heel veel uithalen. Ik heb met een meneer gewerkt, die mij altijd spontaan begroette en vroeg hoe het met mij ging als ik aankwam. Dat deed hij elke keer weer. Dat laat toch zien wat voor type deze meneer is. Het is mooi om te zien wat iemand z’n persoonlijkheid is, ondanks de dementie. Je moet je niet fixeren, maar het contact op z'n beloop laten. Een band opbouwen kan zeker, juist als je er niet mee bezig bent.”

Hoe ziet een typische dag eruit in Laurens Dorpsveld?
Joël draaide altijd met de ochtenddienst mee. Hij vertelt hoe de dienst er ongeveer uit ziet: “Om 10 uur beginnen. Als het ontbijt is afgerond en opgeruimd loop je koffie en thee rondes. Daarna even een moment om rond te kijken. Inspelen op het moment. Wie heeft er zin in een praatje. Of misschien wil iemand iets anders doen. Tv kijken, krant lezen. Altijd even aftasten. Tussen 11.00 en 12.00 uur zet je een activiteit op. Het ligt eraan hoeveel mensen mee willen doen, vervolgens verzin je iets om te doen. En heel luxe je krijgt ook nog een kwartiertje pauze. Om half één is het lunchtijd, dus dan bereid je die voor en je haalt de etenskar en de bordenkar. Daarna is het tafel dekken, schortjes omdoen en draai je de lunch mee.”

Bij Laurens Dorpsveld is er voor vrijwilligers ook de mogelijkheid om een middagdienst te doen. De middagdienst begint om 16.00 uur. Ook tijdens deze dienst schenk je koffie of thee en maak je hier en daar een praatje. Je bereidt de avondmaaltijd voor, serveert deze en ondersteunt de bewoners waar nodig. Je ruimt alles weer op en na een laatste koffieronde zit je dienst er om 19.00 uur op.

Wat denk je dat jouw vrijwilligerswerk echt oplevert?
“Collega’s en de huiskamerbegeleidsters zijn bereid om hun expertise door te geven. Gesprekken met hun zijn heel waardevol. Je ziet dat hun hart op de goede plaats zit," begint Joël. “Wat het oplevert? Bij de bewoners zie je gewoon een lach op hun gezicht. Het maken van verbinding. Het doet de ouderen echt goed dat ik ze zie voor wie ze zijn.”

Wat heb je er zelf van geleerd? Wat neem je mee de komende tijd? Drempels om weg te nemen voor mensen die nog twijfelen of dit iets voor hen is?
“Laat je niet wijs maken dat je geen aansluiting zou kunnen vinden door het leeftijdsverschil. Wel moet je je goed oriënteren op wat er echt gebeurd in de ouderenzorg, en wat er geboden wordt. Je weet het niet voordat je het geprobeerd hebt,” vertelt Joël. “Ik ben weer een ervaring rijker. En ik kan het iedereen aanraden, zeker als je jezelf wilt blijven ontwikkelen. Deze mensen hebben levenservaring, en dat krijg je gegarandeerd terug. En als laatste wil ik nog mijn begeleider Suzanne bedanken. Ze heeft mij echt goed ontvangen en heeft fijn meegedacht tijdens het proces. Ze staat altijd voor je klaar, heeft geholpen met feedback en is een betrokken vrouw. Verder heb ik sowieso een warm gevoel overgehouden aan Laurens. Iedereen spreekt je aan, maakt contact en begroet je. Heel fijn!” sluit Joël af.

Meld je nu aan voor onze nieuwsbrief