Menu

Inloggen vrijwilligers UVV

Vul onderstaande gegevens in om in te loggen bij UVV.

Wachtwoord vergeten?
Ben je vrijwilliger bij UVV en heb je nog geen wachtwoord? Registreer je hier.

Ik zei tegen de dokter: ‘Zal ik u eens een coronastoot geven?'

Sabrina, Bezoekmaatje bij UVV
Mevrouw Erkelens is 91 jaar, maar dat zou je haar absoluut niet geven. Ze is positief en pienter, zit vol humor en zorgt ervoor dat ze er elke dag stijlvol uitziet – mede dankzij de opvallende sieraden die haar man vroeger maakte. Sabrina Parman is haar bezoekmaatje. Of, zoals mevrouw Erkelens het verwoordt: “Sabrina is mijn steun en toeverlaat. Ik ben heel blij met haar en kijk er elke week naar uit. Dit is toch heerlijk?”

Mevrouw Erkelens: “Het klikte gelijk. We passen goed bij elkaar en we passen óp mekaar. We zijn allebei gezellig en kwekken wat af. Ook lusten we allebei graag een kop koffie.”

Gek op snoepjes
En dat is precies wat Sabrina en mevrouw Erkelens doen, eens per week: samen ‘een lekkere kop koffie’ drinken bij Otto Hahn, ‘naar de winkeltjes’, even naar buiten en vooral veel kletsen. En niet te vergeten: snoepjes kopen! Mevrouw Erkelens: “Jaaa, ik ben gek op snoepjes. Ook op andere dingen trouwens. Dat is m’n troost, weet je wel? Dat verzin ik zelf hoor. Dan zeg ik: ‘Je mag drie tumtummetjes’ en dan pak ik er drie.” Sabrina: “Dus als je vandaag aardig bent mag je er vier?” Mevrouw Erkelens: “Ja hoor, ik neem er rustig ook wel eens vier!”

Coronastoot
Mevrouw Erkelens: “Sabrina telt voor twintig. Die gaat met me wandelen – dan ben ik buiten en zie ik mensen: oergezellig! ‘s Middags slaap ik meestal een uurtje op de bank en ‘s avonds kijk ik altijd televisie. Sowieso het nieuws om zes uur, want ik blijf graag een beetje bij, en laatst de Tour de France. Zo zie je veel van de natuur en ik ken een heleboel van die gasten van naam. Ik heb ook m’n favorieten, en als er dan een gewonnen heeft, nou… Dat vind ik geweldig. Voor zover ik het allemaal nog snap, vind ik het belangrijk om met de tijd mee te gaan. Mijn zoon heeft ervoor gezorgd dat ik iedere dag de krant krijg. Dan kan je nog eens meepraten met mensen. Kwekken kan ik goed hoor! Ik zei laatst tegen de dokter: ‘Zal ik u eens een coronastoot geven?’ [Elleboogbegroeting, red.] Vond-ie leuk hoor!”

Lees verder onder de foto >


Rolschaatsen over de Rijksweg
Tegen Sabrina: “Als je bij mij bent hoor je nog eens wat hè? We praten over van alles. Wat er in de krant stond, de politiek, Rutte… Soms hebben we een meningsverschil, maar dat is geen probleem. Er zijn al genoeg problemen in de wereld waar wij niks aan kunnen doen.” Sabrina: “We proberen het gewoon gezellig te maken. Zo is het, toch?” Mevrouw Erkelens: “En daar hebben we weinig moeite mee! We kletsen ook over mijn dochter en kleindochter. De hele familie komt aan de beurt. Mijn kleindochter van zeventien zit heel hoog in de rolschaatsbusiness, dus dan geef ik Sabrina verslagen. Vroeger rolschaatsten we helemaal naar Delft, over de Rijksweg. Dat mocht niet maar kón wel, want je zag anderhalve Volkswagen – meer niet.”

Steeds meer mensen alleen
Hoe mevrouw Erkelens bij UVV terecht kwam, dat vindt ze even lastig om terug te halen. Sabrina helpt haar op weg: “Drie jaar geleden was je gevallen, in huis.” Mevrouw Erkelens vult aan: “Dat is waar, toen heb ik mijn heup gebroken. Daar heb ik nog altijd pijn van, dag en nacht. In huis loop ik achter een rollator en buiten zit in ik een rolstoel.” Sabrina: “Na de val durfde ze niet meer alleen naar buiten. Toen heeft haar dochter haar aangemeld voor een bezoekmaatje. Rond die tijd las ik steeds vaker over mensen die alleen zijn. Ik zag een reclame van UVV voorbijkomen en dacht: waarom niet? Een of twee uurtjes bezoek van iemand kan heel veel doen, als je alleen bent. En ik had – na een druk leven met een eigen winkel – ineens wat tijd over. Dan kun je thuisblijven, maar je kunt ook iemand anders blij maken.”

Altijd vrolijk en superpositief
Sabrina: “Ik zeg altijd: anderhalf uur per week is niet veel. Als je thuis niks doet is de dag zo om. Ik ga liever samen met iemand naar buiten, lol maken. Ik ben ook altijd blij als ik bij haar ben geweest. Ik krijg er energie van. Ze is altijd vrolijk en staat zo superpositief in het leven! Dat geeft motivatie.” Mevrouw Erkelens: “Ik heb dat zelf niet eens in de gaten. Hoewel, ik ben nooit chagrijnig, nee. Dat is voor een ander ook niet leuk. Als je de hele dag over je kwaaltjes praat, hebben ze er al gauw genoeg van. Maar ik heb ook niks te klagen hoor. Ze zouden het allemaal zo goed hebben als ik!”

Interview en foto: indebuurt.nl/rotterdam

Meld je nu aan voor onze nieuwsbrief