Menu

Inloggen vrijwilligers UVV

Vul onderstaande gegevens in om in te loggen bij UVV.

Wachtwoord vergeten?
Ben je vrijwilliger bij UVV en heb je nog geen wachtwoord? Registreer je hier.

Ik zeg altijd: Eens UVV’ster, altijd UVV’ster

Gré, oud-vrijwilliger bij UVV
Gré Weggeman-Zegelaar (85) is een echte oudgediende. Zij begon in 1984 met vrijwilligerswerk bij UVV en krijgt inmiddels zelf bezoek van een vrijwilliger, haar boodschappenmaatje Cokey. Vandaag vertelt zij over haar ervaringen met UVV, een bijzonder verhaal.

Even voorstellen
Als ik bij Gré binnenstap in haar appartement in Schiebroek voel ik mij direct welkom. Enthousiast doet zij de deur open. We houden ons uiteraard aan de 1,5 meter afstand en ik ga bij het raam zitten. Door haar slechtziendheid is dat de plek waar zij mij het beste kan zien. Ondanks haar slechte zicht beweegt zij meerdere keren vlot door de kamer voor de koffie en thee. Zij vertelt mij dan ook: ‘Alles heeft zijn vaste plek en wordt zo min mogelijk verschoven, anders vind ik het niet meer terug. Op die manier weet ik waar alles staat.’

Gré heeft tot haar 50e een betaalde baan bij een import- en exportbedrijf in thee op de Boompjes. Zij werkte daar op de monsterkamer: ‘Ik heb thee van de hele wereld onder m’n neus gehad.’ Het bedrijf verhuist uiteindelijk naar Engeland. Aangezien Gré een gezin in Nederland heeft, verhuist zij niet mee. Daardoor is zij helaas wel haar baan kwijt en komt thuis te zitten. ‘Ik heb wel een half jaar truien gebreid voor de hele familie.’ Zij komt daarna in contact met UVV door een tip van haar buurvrouw.

Aspirant en wijkcoördinator
Enthousiast vertelt Gré over haar ervaringen. ‘Ik ben 6 jaar geleden verhuisd van een grote woning naar dit appartement. Ik heb niet veel meer over van mijn tijd als vrijwilliger bij UVV, maar wat ik wel heb is mijn speld.’ Trots laat ze deze aan mij zien. ‘Ik was in 1984 eerst een half jaar aspirant bij het Bergwegziekenhuis om mensen te helpen bij hun opname. Dat was om te kijken of je het wel leuk vond en of het wel goed ging. Daarna kreeg ik mijn speld en binnen een jaar was ik wijkcoördinator van de regio’s Noord en Blijdorp. Mijn voorganger moest voor haar man gaan zorgen en zei na drie maanden al tegen mij dat het zo goed ging dat ik het zelf wel aankon. Voor dit werk hield ik onder andere intakegesprekken bij nieuwe vrijwilligers thuis. Eén van de vrijwilligers waar ik destijds thuis ben geweest, is nu nog mijn vriendin! Later deden wij die gesprekken op kantoor, dan zaten we met z’n allen met allerlei verschillende mensen uit Rotterdam aan tafel die vrijwilliger wilden worden. Ook heb ik gesprekken gevoerd met directies van tehuizen over het opzetten van nieuwe projecten en heb ik daar dus ook aan meegewerkt. Het Bergwegziekenhuis werd op een gegeven moment afgebroken en daar is Humanitas voor in de plaats gekomen. Bij de opening heb ik koningin Beatrix nog ontmoet, dat was ontzettend leuk!’

Bingo bij de Kerkeplaats
‘Een ander project wat we hadden opgezet was de bingo die een keer in de veertien dagen werd georganiseerd bij seniorenwoningen op de Kerkeplaats in de Jacob Catsstraat. Dit was eind tachtiger, begin negentiger jaren. Tussendoor kwam dominee Korevaar op ons verzoek dia’s draaien van allerlei plekken waar hij was geweest. Daar wilde hij nooit wat voor hebben. We belden hem dan af en toe op om te vragen of hij weer wat kon vertellen over een bepaald land, nou en dan kwam hij weer opdraven. Eén keer per jaar regelden we daarnaast ook het Overschiese zangkoor om de kerst op te vrolijken. En dat deden ook zij allemaal voor niets of voor een bosje bloemen.’

De Provenier
‘In 1994 heb ik projecten in verzorgingshuis De Provenier opgezet. Daar wilden ze mensen voor achter de bar en vrijwilligers die voedingslijsten gingen invullen. We hadden er ook een winkeltje. Ik was daar de projectleider en zorgde voor de inzet van vrijwilligers en het organiseren van activiteiten. Hier heb ik gigantisch veel mensenkennis opgedaan, wie past waarbij, wat klikt er wel en wat niet.’

Vriendinnengroep
Die ene vrijwilliger is niet haar enige vriendin die Gré heeft overgehouden aan het werken bij UVV. Zij heeft met nog zeven vrouwen contact die ook allemaal bij De Provenier hebben gewerkt. ‘Het is gewoon een tuttenclub. Eens in de drie maanden komen we bij elkaar, altijd bij iemand thuis. We wonen allemaal verspreid over Rotterdam. Daar weet je het wel en wee van. Tijdens de Provenierstijd kon je ook altijd op hen bouwen: Als ze niet konden, regelden ze zelf ook de inval.’

Kers op de taart
Eén van de leukste terugkerende gebeurtenissen vond Gré de jaarvergadering die plaatsvond in de Burgerzaal van het Stadhuis. ‘Dan kwamen er sprekers. We hebben een keer Majoor Bosshardt gehad. Aan het einde van haar toespraak deed zij haar hoedje af en zei: ‘Ik wil graag een gift voor het leger’, en dan verwachtte ze dat dat hoedje vol kwam. Dat waren wel echt de leuke dingen aan het werk. De kers op de taart. Ik had met andere wijkcoördinatoren ook heel goed contact. We kwamen elke maand bij elkaar. Soms kregen we het wel en wee van Rotterdam over ons heen en op die momenten konden we elkaar raad geven of helpen. Samen met Hannie werd ik voor 25 jaar vrijwilligerswerk gehuldigd.’

Oogziekenhuis
‘Toen ik 65 jaar werd, wilde ik eigenlijk ook wel eens het veld in. Toen ben ik gaan praten met de projectleider van het Oogziekenhuis. Ik ben als gastvrouw aan de balie begonnen en dat was ontzettend leuk. Toen was ik geen wijkcoördinator meer, want die functie werd opgeheven en anders ingevuld. Ik ontving gasten aan de balie en verwees hen naar de juiste afdeling en arts. In 2013 ben ik thuis gevallen en heb ik mijn lendenwervel gebroken. Ook werd mijn zicht steeds slechter. Hierdoor moest ik stoppen. Ik was toen 79 jaar, als ik was gestopt op mijn 80e was ik precies 30 jaar bij het UVV geweest.’

Voldoening
‘Ik heb alles leuk gevonden wat ik bij UVV heb gedaan. Ik heb nooit ergens echt problemen mee gehad, want dan had ik er niet mee doorgegaan. Doordat je projecten hebt helpen opzetten, ben je er ook als eerste betrokken bij geweest. Het project Vriendschappelijk Contact dat later werd opgezet vond ik wel een moeilijker project omdat je de goeie persoon voor een cliënt wil zoeken. Ik heb het ook wel eens zelf gedaan. Ik ben bij een mevrouw bij mij om de hoek geweest om af en toe een boodschapje voor haar te doen, want ik kon toen in mijn wijk geen mensen voor haar vinden. Je biedt mensen een steuntje in de rug. Ik heb ook wel eens gezegd: ‘Zullen we even een straatje omgaan?’, als zij dit nog goed konden. Ik heb mij bij UVV altijd op mijn plek gevoeld. Ik zeg altijd: eens UVV’ster, altijd UVV’ster. Ik merk het nu in mijn sociale omgang hier ook. Ik ben toegankelijker en sta open voor de mensen. Met de mensen waar ik mee omga, is dat ook voor de volle 100 procent. In 1993 ben ik mijn man verloren, de UVV was er altijd voor mij. Dat gaf ook een gevoel van: Ik hoor erbij.’

Mooie tip
Gré heeft ook nog wel een tip die ze kan meegeven aan anderen die vrijwilligerswerk (willen) doen: ‘Het is van belang dat je begaan bent met andere mensen. Dat je aanvoelt dat een persoon je aandacht nodig heeft. Ik denk dat dat wel iets is geweest dat in mij zit en wat helpt. Ik ben er natuurlijk ook wel in gegroeid. Het openstaan voor elkaar is denk ik heel belangrijk, dat je denkt van: Kom maar, vertel maar, ik luister.’

Coronatijd
Sinds Gré is gestopt als vrijwilliger is zij nog een keer ongelukkig gevallen waardoor zij beide armen brak. Na zes weken in een zorghotel heeft zij via UVV verschillende vrijwilligers over de vloer gehad. Vrijwilliger Cokey helpt sinds september 2019 met de boodschappen. Gré gaat dan zelf ook graag mee, want dan blijft ze in beweging. ‘Wat een heerlijk mens is dat, Cokey belt mij elke week. Zij snapt ook goed wat ik wil en nodig heb. Cokey neemt dan de boodschappenkar en ik ga mee met de rollator. Dat gaat nu alleen wel wat moeilijk, want dan zou ik zelf ook een kar mee de winkel in moeten nemen.’ In verband met het corona-virus doet de jongste dochter van Gré nu elke 14 dagen de boodschappen, zij woont alleen wel in Hellevoetsluis. Toch hoopt Gré de boodschappen eind augustus weer samen met Cokey op te kunnen pakken, vertelt zij mij later via de telefoon: ‘We hebben weer een afspraak gemaakt. Als de situatie blijft zoals die nu is, willen we het weer gaan proberen!’

Meld je nu aan voor onze nieuwsbrief