Max Schwarz (25 jaar) is begonnen met vrijwilligerswerk tijdens de lockdown in september 2020. COVID-19 zorgt ervoor dat ook Max al langere tijd thuis werkt. “Het is bijna een jaar geleden sinds ik op kantoor ben geweest. Door al het thuiswerken merk ik dat ik ontzettend veel vrije tijd over heb. Vooral ’s avonds was het rustig omdat ik niet kon sporten of af kon spreken met vrienden.”

Dit zorgde ervoor dat Max op zoek ging naar iets anders. Hij was al langer donor bij Sanquin en hij zag dat zij constant op zoek waren naar nieuwe vrijwilligers. Daarom is hij gestart als gastheer.  Met een horeca-achtergrond, leek hem dit een mooie tijdsinvulling. Nog steeds zorgt hij ervoor dat de mensen die plasma doneren, iets te eten en te drinken krijgen.  “Ik werkte in het enige café van Nederland dat open was tijdens de lockdown.’’

“Met 7 jaar ervaring in de horeca is het werk als gastheer makkelijk om te doen. Ik ben sociaal en maak graag een praatje met mensen. Mensen op hun gemak laten voelen, dat voelt als van ouds. Vrijwilligerswerk bij Sanquin is erg flexibel waardoor ik het goed kan combineren met mijn huidige baan. Een week van te voren geef ik mijn aanwezigheid door zodat ik eventuele afspraken erom heen kan plannen. Het vrijwilligerswerk bij Sanquin is vrijwillig, maar niet vrijblijvend.”

> interview gaat verder onder de foto



“Ik ben begonnen bij Sanquin omdat ik mij kon vinden in het project waar zij een jaar geleden mee gestart zijn. Sinds april vorig jaar is er 30.000 kilo plasma ingezameld door donoren die zijn genezen van corona. Van dit plasma worden plasmageneesmiddelen gemaakt voor risico groepen. Door de extra vraag aan donoren was er ook meer vraag naar vrijwilligers. Zo kan ik toch helpen om deze coronapandemie te bestrijden.”

“Zolang het goed te combineren is met mijn huidige baan blijf ik het vrijwilligerswerk doen. Het is leuk en de waardering die ik krijg is ontzettend mooi. Zowel van de verpleegsters op de vloer als donoren. Het brede scala aan verschillende mensen dat langskomt, maakt deze plek uniek. Dat vind ik erg gaaf.”

Bij Sanquin werken veel vrijwilligers van alle leeftijden, maar het overgrote deel is wat ouder. Dit levert soms grappige situaties op voor Max. Hij vertelt: “Mensen snappen de link niet helemaal, ze weten niet dat ik vrijwilliger ben. Iedereen loopt verder in doktersjassen behalve ik. Je ziet wel dat het kwartje soms even moet vallen. Vaak vragen ze dan wat een jonge jongen als ik nou aan het doen ben. Toen ik er al een tijdje werkte, kwam er een meneer naar me toe die me hier al vaker had gezien en die vroeg aan me: niet gemeen bedoeld, maar heb jij een taakstraf? Ik moest erg lachen en legde hem uit waarom ik vrijwilligerswerk doe en dat ze bij Sanquin bezig zijn met het anti-covid project. Dat vond hij erg mooi. En iedere keer als ik hem nu zie, dan hebben we het daarover.”

Max geeft aan dat hij het belangrijk vindt dat vrijwilligerswerk iets normaals moet worden, zeker onder jongeren. Wanneer je erover praat met elkaar, dan helpt dat ook andere motiveren:  “Wat is nou 3 uurtjes op een week van 7 dagen, zeker wanneer je echt ziet dat je een verschil kunt maken?”