Thijs (34) werd in oktober, door Unie Van Vrijwilligers Rotterdam, als bezoekmaatje gekoppeld aan Reginald (73). Ze noemen het een match made in heaven. Inmiddels voelen de bezoekjes* dan ook totaal niet meer als werk, maar als een echte vriendschap.

Thijs: “Vandaag zei ik: ‘We hebben een interview, omdat ik vrijwilligerswerk doe’, maar het voelt zelfs gek om dat te zeggen. Ik ga langs bij een oude man – met alle respect…” Reginald: “Ik ben hártstikke oud: 73,5!” Ze lachen, en dan gaat Thijs verder: “Het voelt alleen helemaal niet als werk, maar als een beginnende vriendschap.”

De gêne eruit
Reginald deed zeventien jaar lang vrijwilligerswerk voor dak- en thuislozen, en nu staat hij dus ‘aan de andere kant’. “Vind je het niet om je dood om te lachen?” Thijs herinnert Reginald aan het feit dat hij wel even moest wennen: “Soms voelde jij je bezwaard om dingen te vragen. Nu schenk ik zelf de thee in en laat je me alles doen.” Reginald: “Dat is waar. Ik ben in korte tijd van heel mobiel naar minder mobiel gegaan. In het begin heb je dan gêne, is je zelfvertrouwen beschadigd; je wordt onzeker. Maar dat heeft hij er wel uitgekregen hoor, haha!”

Helemaal niet geforceerd
Thijs: “Ik heb hem in die paar maanden heel erg zien groeien.” Reginald: “Ik kan mezelf redelijk goed bedruipen, maar met iemand ergens naartoe gaan is toch leuker. Dan heb je ook meer power. En ik kan heel goed op mezelf zijn – ik heb veel te lezen en een paar hele fijne vrienden, I can handle it – maar dit is natuurlijk leuker. Een verrijking. Het is ook helemaal niet geforceerd: Thijs is gewoon zichzelf. Dat is een talent.” Thijs: “Ja, dat is een klik. Als jij een moeilijke man was geweest had dat nooit zo gewerkt.”

Veel raakvlakken en vrolijkheid
Reginald: “We hebben goede conversaties over onderwerpen die ons beiden erg interesseren, heel veel vrolijkheid en een zeer goed gevoel voor humor.” Thijs: “Hij heeft heel veel gevoel voor design en mode en ik ben architect, dus daar zitten heel veel raakvlakken. We houden ook van lekker eten en koken. Een keer gingen we naar de toko en hebben we daar een uur rondgelopen: ‘Wat is dit?’ ‘Waar gebruik je dat voor?’ Dat is heerlijk, geweldig!”

Gewoon lekker ouwehoeren
Thijs: “Soms ging ik in het weekend naar een museum in een andere stad. Dan zit er een ouder iemand tegenover je die een gesprekje aanknoopt. Ik vind dat wel fijn, en toen dacht ik: misschien moet ik dat ouwetje niet in de trein opzoeken, maar me aanmelden als vrijwilliger en sámen naar het museum gaan. Gewoon lekker ouwehoeren, prima. Ik herinner dat ik tijdens de intake zei ‘twee keer in de maand moet wel lukken’. Meer omdat ik zoiets had van: je weet niet hoe het loopt – beetje afstand houden. Maar wat ik zeg: het voelt helemaal niet als werk, dus nu zien we elkaar sowieso elke week. We proberen wel om de ene week thuis een kop thee te drinken, en de andere week echt op pad te gaan.”

Overmoedige ‘ouwe sok’
Reginald: “Hij is natuurlijk volkomen van zijn tijd en ik, als ouwe sok, leer zo veel van zijn insteek en mindset over deze tijd. Tijdens dat eerste gesprek vroeg hij: ‘Wat wil je eigenlijk?’ Ik denk dan meteen: ik kan eigenlijk niks. Ik zie overal – nou ja, geen beren op de weg, maar kleine beertjes. Tijdens onze tweede afspraak zei ik dat ik wel eens naar een museum zou willen. Hij stelde voor om dat dan meteen die week erop te doen. De hele week dacht ik erover na: kan ik dat? Maar mijn vriendinnen zeiden gelijk: ‘Geweldig! Je hebt toch geen nee gezegd?’ Voor mij was het alsof ik de Kilimanjaro ging beklimmen. Ik dacht dat ik niks meer kon, maar nu… Ik word zelfs overmoedig. Jouw schuld!” Thijs: “Nou, ik doe het graag.”

Beginnende vriendschap
Als je gekoppeld wordt via UVV zit daar geen specifieke eindtijd aan. Thijs: “Zolang hij zo lekker gek blijft doen blijf ik komen. En zolang ik welkom ben natuurlijk, haha. Dit is gewoon een beginnende vriendschap. En bij een ‘normale’ vriendschap spreek je natuurlijk ook geen einddatum af. Volgens mij heeft UVV deze job heel goed gedaan.”

Weer 100 willen worden
Thijs: “De enige reden om geen vrijwilligerswerk te doen is tijd, dacht ik altijd. Maar dat slaat natuurlijk helemaal nergens op. Het is maar een uur in de week en je krijgt er heel veel voor terug. Wat heel stom klinkt natuurlijk, maar het is wel zo. Als je ook maar een beetje het gevoel hebt dat je dit wil, dan moet je het gewoon doen en er niet te lang over nadenken. Ik hoop in elk geval dat wij nog heel lang lekker gek met elkaar kunnen doen.” Reginald: “Je moet wel voelen dat iemand empathisch is en het ook echt graag doet. En die lol die wij samen hebben, dat is het voor mij. Ik wil weer honderd worden – of tweehonderd!”

*Dit gesprek vond plaats net voordat de coronacrisis uitbrak.

Interview en foto: indebuurt.nl/rotterdam