Twee jaar geleden zag het leven van Diny Spoormaker (80) er heel anders uit. Hele dagen zat zij binnen, omdat zij slecht ter been is en daardoor angstig was om alleen naar buiten te gaan.
Met de komst van vrijwilliger Maaike (22) is hier verandering ingekomen. Mevrouw Spoormaker vertelt: ‘Ik wilde graag een maatje om samen te gaan wandelen, omdat ik mij te onzeker voelde om alleen naar buiten te gaan. Ik ben ontzettend blij dat Maaike nu met mij meegaat. Beetje bij beetje gaat het steeds beter en ik ga ervan uit dat ik over een tijdje weer alleen naar buiten durf.’
Maaike, een studente Pedagogiek, bezoekt mevrouw wekelijks voor een praatje en ze maken regelmatig een wandeling in de buurt. ‘Ik vind het heel waardevol dat ik Diny hierbij kan helpen. Destijds heb ik mij aangemeld bij UVV omdat ik graag iets wil betekenen voor een ander. We kennen elkaar nu een aantal jaar en hebben elkaar altijd wat te vertellen. Het is erg gezellig samen.’
Mevrouw Spoormaker: ‘Ik heb Maaike ook op Facebook dus als ik zie dat ze iets leuks is gaan doen, dan hebben we het daar over wanneer ze langs komt. Het is erg leuk om verhalen te horen over haar leven. We kunnen veel met elkaar bespreken en hebben echt een klik.’
Maaike helpt mevrouw ook regelmatig als ze vragen heeft over haar laptop. Lachend vertelt Maaike: ‘Sinds kort heeft ze Netflix, maar ze kwam er niet uit hoe ze dit kon gebruiken. Ik heb haar toen geholpen zodat zij nu ook films en series kan kijken. Ze gaat erg mee met de tijd.’
De studente heeft een volle agenda, momenteel is ze bezig met het schrijven van haar scriptie. Ook heeft ze een drukke bijbaan waarin zij zorg draagt voor kinderen en volwassenen met epilepsie. Mevrouw Spoormaker is erg trots op haar: ‘Maaike heeft het hartstikke druk en komt nog steeds wekelijks bij mij op zoek. Ik vind het dat heel bijzonder en waardeer het enorm. Als je ouder wordt ben je vaak alleen. Het is dan erg leuk om bezoek te ontvangen. Maaike is voor mij een extra kleindochter geworden. Ik geniet ervan als zij verhalen vertelt over de ontwikkelingen in de stad en nieuwe restaurantjes waar zij is geweest. Zelf kan ik hier niet meer naartoe maar zo blijf ik toch goed op de hoogte van alles.’ Maaike: ‘Voor mij voelt het niet meer als vrijwilligerswerk. Het is heel vertrouwd om langs te komen. Ik heb zelf geen opa en oma meer die ik kan bezoeken en daarom voelt Diny als een bonus oma voor mij.’
Met de komst van vrijwilliger Maaike (22) is hier verandering ingekomen. Mevrouw Spoormaker vertelt: ‘Ik wilde graag een maatje om samen te gaan wandelen, omdat ik mij te onzeker voelde om alleen naar buiten te gaan. Ik ben ontzettend blij dat Maaike nu met mij meegaat. Beetje bij beetje gaat het steeds beter en ik ga ervan uit dat ik over een tijdje weer alleen naar buiten durf.’
Maaike, een studente Pedagogiek, bezoekt mevrouw wekelijks voor een praatje en ze maken regelmatig een wandeling in de buurt. ‘Ik vind het heel waardevol dat ik Diny hierbij kan helpen. Destijds heb ik mij aangemeld bij UVV omdat ik graag iets wil betekenen voor een ander. We kennen elkaar nu een aantal jaar en hebben elkaar altijd wat te vertellen. Het is erg gezellig samen.’
Mevrouw Spoormaker: ‘Ik heb Maaike ook op Facebook dus als ik zie dat ze iets leuks is gaan doen, dan hebben we het daar over wanneer ze langs komt. Het is erg leuk om verhalen te horen over haar leven. We kunnen veel met elkaar bespreken en hebben echt een klik.’
Maaike helpt mevrouw ook regelmatig als ze vragen heeft over haar laptop. Lachend vertelt Maaike: ‘Sinds kort heeft ze Netflix, maar ze kwam er niet uit hoe ze dit kon gebruiken. Ik heb haar toen geholpen zodat zij nu ook films en series kan kijken. Ze gaat erg mee met de tijd.’
De studente heeft een volle agenda, momenteel is ze bezig met het schrijven van haar scriptie. Ook heeft ze een drukke bijbaan waarin zij zorg draagt voor kinderen en volwassenen met epilepsie. Mevrouw Spoormaker is erg trots op haar: ‘Maaike heeft het hartstikke druk en komt nog steeds wekelijks bij mij op zoek. Ik vind het dat heel bijzonder en waardeer het enorm. Als je ouder wordt ben je vaak alleen. Het is dan erg leuk om bezoek te ontvangen. Maaike is voor mij een extra kleindochter geworden. Ik geniet ervan als zij verhalen vertelt over de ontwikkelingen in de stad en nieuwe restaurantjes waar zij is geweest. Zelf kan ik hier niet meer naartoe maar zo blijf ik toch goed op de hoogte van alles.’ Maaike: ‘Voor mij voelt het niet meer als vrijwilligerswerk. Het is heel vertrouwd om langs te komen. Ik heb zelf geen opa en oma meer die ik kan bezoeken en daarom voelt Diny als een bonus oma voor mij.’